Bir Ömür Doksan Yıl Yaşasa Bile
Bir Ömür Doksan Yıl Yaşasa Bile
Bülbül sevdâlıdır bir gonca güle, Bir cân çift kanatla göçiyor kardaş. Bir ömür doksan yıl yaşasa bile, Azrail elinden geçiyor kardaş. Bir yanda gözyaşı bir yana neş’e, Acılar yüklendi hep zayıf döşe, Teselli kaynağı oldu bir köşe, Seven sevdiğinden kaçıyor kardaş. Bu nâs sorhoş olmuş ne gelir elden, Gözler sakınmıyor narlanmış milden, Gerçek sevdâ artık gidiyor elden, Kullar rezaleti seçiyor kardaş. Madde ilah oldu kulun dilinde, Tüm kalpler perişan nefsin elinde, Bülbül dem dökmüyor şimdi gülünde, Bu ömür çok kısa göçiyor kardaş. Ferit Battal |
Bir Ömür Doksan Yıl Yaşasa Bile
Bülbül sevdâlıdır bir gonca güle,
Bir cân çift kanatla göçiyor kardaş.
Bir ömür doksan yıl yaşasa bile,
Azrail elinden geçiyor kardaş.
Bir yanda gözyaşı bir yana neş’e,
Acılar yüklendi hep zayıf döşe,
Teselli kaynağı oldu bir köşe,
Seven sevdiğinden kaçıyor kardaş.
Bu nâs sorhoş olmuş ne gelir elden,
Gözler sakınmıyor narlanmış milden,
Gerçek sevdâ artık gidiyor elden,
Kullar rezaleti seçiyor kardaş.
Madde ilah oldu kulun dilinde,
Tüm kalpler perişan nefsin elinde,
Bülbül dem dökmüyor şimdi gülünde,
Bu ömür çok kısa göçiyor kardaş.
Ferit Battal