BÖYLEYİM BEN
Tamamlanamayan bir cümleyim.
Noktasını bulup koyamıyorum. Ne bitiyor, ne başlayabiliyorum Tamamlayamıyorum… Hep bir şeyler eksik hayatımda Yarım yamalak kalmakta Böyle midir yaşamak, Yaşamak için uğraşmak… Gecesini kaybetmiş yıldızım Güneş ışığıyla kayboluyorum. Yok oluyor, yolu bulamıyorum. Ulaşamıyorum… Hep bir şeyler eksik hayatımda Kendime verdiğim sözler, Söylemeyi unuttuğum cümleler Bu mudur hayat yoksa… Hiç oyuncağı olmamış çocuğum. Onun eksikliğini hissetmiyorum. Ne ağlıyor, ne gülüyorum. Umursamıyorum… Hep bir şeyler boş hayatımda. Yeri dolmasa da, Var olmasa da, Umurumda değil aslında… Sevdiğini terk etmiş aşığım. Geriye dönemiyorum. İçmeden sarhoş, dertlerden boğulmuşum. Ayılamıyorum… Hep bir şeyler yitik hayatımda Aradıkça yok olan, Koştukça uzaklaşan. Kayıp bir hayat yaşanmakta… Yataktan kalkamayan yorgunum. Hayat yükünü taşıyorum. Rüyalarda mutlu, hayallerden umutluyum. Uyanamıyorum… Hep bir şeyler hayal hayatta İmkânsız olsa da, ulaşılmasa da, Hayallerinin peşini bırakmamak inadına. Hayat böyle de güzel aslında…. |
kalemin daim olsun.