Can/dan Canan çıkarmı?
Yine bir ayrılık sendromu yaşıyor yorgun beden/ler
Can dayanmaz oldu,yürek sızlar,serzenişler göğe ulaşır, Bir canan ağlar,birde can,bir soluk nefes misali,başlar öne eğilir, Ölüm vakti gelmiştir,bir candan bir canan çıkarken gözyaşlarına ağıtlar eklenir. Elleri kınalı bir gelin gibi uğurlanır canın içindeki canan, Hazan vaktidir,ölüm gelmiştir acımasızca, gencecik yüreğime Bir can vardır canın içinde,çıkacaktır bedenden bir ruh misali sessizce, Bir sessizlik,bir durgunluk hakim deli gibi seven deli yüreğime Gitme dedi deli poyraz,gitme! uzaklara,gidersen yorulursun, Gitmeyecekmiş gibi sev bari,gidersen unutursun, unutulursun Şöyle bir baktı gelincik,gözlerinden bir damla yaş süzüldü,üzgündü! Ateşsin sen dedi! Dokunursan yakarsın,yüreğimi kurutursun Deli poyraz dindi sessizce dinledi gelinciğin fısıltısını, Gelincik sessizce inliyordu,sessizce ağlıyordu,kimse üzülmesin diye Gözyaşlarını umudun taşkın sellerine bırakıyordu, Bir yandan isyankar bir yandan sitem dolu bakışlara ağıtlar karışıyordu Deli yürek yaralı, yürek naçar,bu gelinciğe mezarı kim açar, Derin bir off çekesi geldi deli rüzgarın,yürek yaralı gönül sızlar Elleri titredi,kırıldı kürekler,toprağın donmuş sertliğinden, Acı benim dert benimdir (dedi deli poyraz) ,birgün buluşuruz Mevlam |