Kış Uykusu
Kış uykusundan uyanan ayı gibiyim.
Kendime gelmiş,uyumuşum. Bir kış kadar olmasa da ininde dinlenmiş. Kraker gibi kırılgan kemiklerim bile güçlenmiş. Gerinerek çiçeklere bakıyorum. Şimdilik miskinim, bütün işten kaçıyorum. İçimdeki sıkıntılar göçmüş başka yere... Gönderdim hüznü de,en uzak tatile.. Gitsin istediği yere. Nerede biter bu ömür ? Kalmadı yakacak ne odun ne de kömür. Yoksa uyuyan gönül müdür? Daha kaç kış uykusu görür bu beden. Düşünmüyorum,düşlüyorum. Gökyüzünden bal damlıyor. Mutluyum ,sinek avlıyorum. Ülkühan Boz (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
Nerede biter bu ömür ?
Kalmadı yakacak ne odun ne de kömür.
Yoksa uyuyan gönül müdür?
Bu kıtada olay çözülmüş Hocam ...Ellerinize Yüreğinize sağlık...Güzeldi Kutlarım..............Saygılar....