TEK DOSTUM SİLAHIM OLDUUmut ışıklarım bir bir sönerken Son dostum sigaram, kadehim oldu Bu son derken dertler başa dönerken Tek dostum bedenim, yüreğim oldu Acı çeke çeke yürüdüm yoldu Başıma düştükçe yağmurla dolu Yalnızlık bağlarken bu eli kolu Tek dostum yürüyen ayağım oldu İlk defa bu kalbim zalime kandı İlk defa bedenim ölümü andı Yârdan ayrılalı yüreğim yandı Tek dostum güneşim, ateşim oldu Beni anlayamaz âşık olmayan Yeni bir gül ekmez gülü solmayan Bir eksiklik vardı yeri dolmayan Tek dostum özlemim, hasretim oldu Bırakmadı gönlü avutan anı Belki de boşuna akıttım kanı Bu son nefesimde verirken canı Tek dostum kurşunum, silahım oldu... Ceyhun ALTUNKAŞ |
Belki de boşuna akıttım kanı
Bu son nefesimde verirken canı
Tek dostum kurşunum, silahım oldu
Kutladım selamla ama silahın yerinde keşke başka bir şey olsaydı.