Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Gül Ve Bülbül Hikayesi 5
aKSeL
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · 1454 okunma
 Gül Ve Bülbül Hikayesi 5
Gül, her baharla gülüveriyordu aşkına.
Bülbül, bekliyordu aşkını bu fani yaşamda. Ecel geldi, ömür tükendi. İmkansız aşk sona erdi. Bir aşk hikayesi daha hüzünle bitti. Bülbül, öldü gülünün kollarında, Gül, beyazlara büründü mateminden. Soranlara dediki; Bu benim ölümle gelinliğim, Bülbülümün ise kefeni. Gül, Bülbülü yanına gelip dalına konmayınca, Aşkı için dile gelip ötmeyince, bir daha hiç açmadı. Gül ve bülbül ölürkende ayrılmadılar birbirlerinden... Aşkları konu olmuştu masallara, Yol göstermişlerdi nice aşıklara. Kimi zaman Leyla ile Mecnun’dular, Kimi zaman Ferhat ile Şirin, Yusuf ile Züleyha oldular kimi zaman, Aslı ile Kerem adını aldılar. Kimi zamanda yalansız bir sevda yaşayan, İsimsiz garibandılar... Ve son.... Mehmet Akif Aksel |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Gül Ve Bülbül Hikayesi 5 şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 12.8.2009 21:39:02
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1454
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.