Mezarında otlar senin üzerine yayılmadan,
Yaşarken sen otların üzerine yayıl,
Hayatı seyredenlerden olma..
Bırak hayat seni seyretsin.

Rolünün hakkını ver izleyene.
Tutun hayata,gülümse.
Yalın ayak yürü biraz,at ayakkabını
Toprağa alışsın bedenin,ürkmesin.

Ne onulmaz dertler var dünyada,
Seninkide dertmi be..
Gönlün hiç küsmesin.
Uzan otların üzerine boylu boyuncak..

Zavallı gibi değil,ormanların kralı gibi.
Gerine gerine..
Nasıl olsa elbet gideceğiz ebedi sılaya
Geleceğin intikamını alırcasına..

Otlar senin üzerine yayılmadan,
Sen otların üzerine yayıl,derin bir nefes çek içine.
Yeter kara kara yandığın yeter..
Bir gün bakarsınki bu ömür biter.

Daha ölmedim dercesine.
Bırak altında kıvransın dursun yeniden bitmek için.
Yeşerecekse gönlünde yeşersin,gül olsun.
Ölüm kol gezmesin ,şimdilik dursun.

Ülkühan Boz
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.