Kök
At yelesinden,
Rotasız yelkenliye Rüzgara vuruk buluttan Yazılmış hikayelerin ötelerine Gitmek de; Toprağın sinesinde Güce kök süren canın, Damarlarından canhıraş Hikayenin özüne akmak da yaşam. Ait olma yitisinde duygular. Ünsüzlerin tınısından Okunmayacak hikaye başlığı, Kurumuş çınara aşılı bir hayâl... Oysa, KÖK Bir el , bir yürekti. Akan an içinde evrensel, Hikayenin özüne varan, Noktasız, kuralsız bir dildi. can dostuma |
Hiç kalemsiz türkü türkü dallandı budaklandı
Köklerinden hiç bir şey kaybetmeden!
Çok güzel ve anlamlıydı dizeler.
Tebrik eder, sevgiler, saygılar sunarım.