Sürgünüm Anne
SÜRGÜNÜM ANNE
Avucum kanadı, dizimi ovdum, Bedenim, ruhumla vurgunum anne. Anka kuşu gibi, külümden doğdum, Düşersem kalkamam yorgunum anne. Bu ömür kaç nefes, dünya kaç durak, Yaşam -ölüm neden böyle çok ırak, Huzur bulamadım, her şeyi bırak, Figansız geçmedi bir günüm anne. Kavak yeli eser sanma başımda, Hâlâ görüyorum sık sık düşümde, Seni benden almış küçük yaşımda, Yazgımla doğuştan dargınım anne. Bela her nerdeysem aradı buldu, Gönlümde çiçekler baharda soldu, Ömür sayfam bir bir hezimet doldu, Estim-yağdım şimdi durgunum anne. Çağın fermanı ’hak güçlünün’ denmiş, Çok adil mazluma, zulüm edenmiş, Yaşanacak demler, çok öncedenmi Bu çağda zora ki , sürgünüm anne. Özcan İŞLER |