İTİRAZLI İŞPORTAherkesin cehennemi kendine yanıyor kimsenin nârı karışmıyor yanındakine herkes gün boyu koşuşturuyor da kimse yetişemiyor kendine ah ki tutunamadım önümden akıp giden kalabalık düşlere sürtünüp geçiyor hayat’a yalnızlığın bu ufak tablasına tıkıştırdığım umutlar ağır tonajlı hüzünler taşıyor ceplerimden unutulmuş bir şemsiye gibiyim kaldırımlarda ıskalanmış çocukluğunu bekleyen sokağın seyir defterinde kalır gündüz telaşlarının parmak izleri gece olunca sırtlanırım Ay’ı çıkarım yalnızlığın teras katına beklemek için eski sevda hayaletlerini Serkan Engin Agora Eylül 2007 |
Herkes kendi kendine didinirde durur. Kimse görmez bir çocugun ıslanmış düşlerini...
Hayata koşalım derken kalabalık yalnızlığımızda ne cok d/üşüyoruz!
Yüreğinize sağlık...Saygılarımla...