MISTIK DEDE
Gezdim şu dünyayı Ayşe hanımla
Bir kuzum olmadı ona yanarım Doksan yıl yaşadım ben bu şanımla Yalnızlık derdinden doydum kanarım Evladım diyerek yeğene baktım Okuttum everdim madalya taktım Sonunda kendimi odlarda yaktım Yuvasız kuş gibi nere konarım Bana bakar diye evimi verdim Onu çok severdim evladım derdim Bütün kazancımı önüne serdim Şimdi soğuklarda üşür donarım Kadir kıymet bilmez biriymiş meğer Bana bir gün bile vermedi değer Mahşerde karşıma çıkarsa eğer Hakkın huzurunda elbet kınarım Eşimle beraber verdik emeği Onsuz yemiyorduk yavan yemeği Şimdi çok görürüm yeğen demeyi Bu dertten kurudu iki pınarım Yataklara düştüm perişan oldum Yardıma muhtaçtım yaşlı bir kuldum Ben huzuru ancak Ömer’de buldum Huzuru mahşerde adın anarım Son beş yılım Ömer Tombul’la geçti O beni kendine bir baba seçti Kapısını bana her daim açtı O’na dua etmek oldu hünerim Evde oğul gelin hepsi peşimde Hayal kursam göremezdim düşümde Ben insanı gördüm doksan yaşımda Artık şu dünyadan mutlu dönerim Zeki tombul iyi bilir bu kulu Ayağına serdi halıyla çulu Rahmetliyi kabre indirdi kolu Böyle güzel görev bitmez sanırım Zeki Tombul |