Bir duygusuza gönül verdim açılamadım ama o biliyordu ve hep şiir yazma mı istiyordu onun için... Beni şair yaptı nerdeyse zorla ve en sonunda da beni unut deyip son noktayı vurarak, aşkımla alay edip terk edip gitti...

Sabah’ın doğuşunu bekledim,
Güneşin gül yüzüyle güne doğmasını,
Ve şiirlerime konu olmasını,
Geceyi geçirdim uykusuzca,
Seni düşünerek ve üzülerek,
Ay dolunaydı,
Aklım da karamsarlıklar vardı,
Sevgim sonsuz ama umutsuzca,
Yüreğimin ortasın da ateşten bir sancı vardı,
Yine seni düşündüm her gece olduğu gibi,
Ve yine sana tutsak kaldım her seferinde,
Kurtuluşum sendin, derdim de,
Sen benim için hayatımdan da öte birşeydin,
Yüreğimden dökülenleri işledim kağıda,
Kalemimle ve yine seni yazmak istedim gönlüme,
Dertlerime dert ekledim,
Ama hep seni bekledim,
Aşkın bir ummandı, bir kere düşmüştüm içine,
Boğuluyordum çünkü;
Yüzmeyi bilmedim, öğrenemedim,
Hep ağlamak düştü kaderime,
Gülmeyi öğrenemedim,
Sevdim amma sevilmeyi bir türlü öğrenemedim,
Hayat çok acımasızdı,
Aşk ondan da beter,
Bir de sen sevmeyince beni,
Bu dertler bana yeter,
Aşk; tek hece üç harf,
Sonu müthiş ızdırap...
Yürek param parça şimdi,
Seni düşünüp ağlamak istedim,
Bugün de gönlüme seni yazmak istedim...




/Sararmış bir kitabın içinde solmuş bir gül saklı,
Benim yüreğim de ise senin sevdan,
Kalbime bir kere yazıldı adın silmeye kimin gücü yeter./



06/07/2009 Konya



Mehmet Akif Aksel