GİZLİ BAHÇE.
"gel" demedin belki
sesin değildi çağıran gözlerindi ellerindi elime yüreğime değen utanarak bazen,bazen pervasız gezdiğim sokakları kutsuyor belleğim ister istemez. nabzımın sesini bastırarak bazen girdiğimiz sevda bahçesinde bilmiyordum demir kapıların kapanacağını üstüme madem ki kalamıyordum/böyle emir gelmişti/bilirsin bazı emirler ölümcüldür. çıkmak istedim. yüreğimi bırakıp anılar-şiirler-kitaplar bahçende kalsın istedim ne seni ne kendimi bulamadım . arayışım bundan seni bırak artık bahçenden beni. aç kapıları kapat gözlerini sevemiyorum kimseyi Senin gibi |
Biliriz ki, her pişmanlık sözele değil, görseledir. Söz kalır, görüntü uçar ve alkış gibi kendi damarını içten içe zorlar.
Şiir ve resim. Bir ahenk ünvanı gibi asil. Yorumdaki dingin sunum kendi başına bir çığır.
Kutlarım.