Tecelliçim
Güle çarpıp gelen şûle
Dost ölüm sunmaz güle besteler sevdanın haşrini türkülenir mevla güzeli gönüle çoğaltırım bendeki tasvirlerini bana kalbini gözlerinden uzat bahtını bahtımın üzerine koy sesini sesime kat yüzünü ben saklayayım. oysa bana gözlerini verdiğinde iner dağlarıma çağla rengi baharın hiç bir kanatlının konmadığı dallarında meltemlenir neharın Tecelli çiçeğim! seni öyle seveceğim ki, çıldıracaksın. |