İzmaritle, sigaraya başladım,
Ne bilelim, sonu nereye gider,
Başladım da, ciğerlerim haşladım,
Başlamaz olsaydık, ne kötü kader.

Üç beş çocuk, çöplükleri gezerdik,
Çöplüklerde, izmariti sezerdik,
Sıra ile izmariti içerdik,
Anlamazdık, ciğerleri mahveder.

Yaşımız küçüktü, on bir yaşında,
Hangi arkadaşın, aklı başında,
Biraz da büyüdük, gençlik çağında,
Anladık ki bu iş, ölümden beter.

Bilseydik nefesler, çok tıkanacak,
Ecel, bize doğru, açmış bir kucak,
Bu sigara, daha çok can alacak,
Genç yaşta, toprağa tabi terk eder.

Ne sigara için, ne de içirin,
Ağız tadı ile hayat geçirin,
Sigara içenle, içemeyenlerin,
Simalara bakın, görün fark eder.

Şair Hüseyin’de, nefsine sadık,
Başka maddeleri, hiç kullanmadık,
Sağlığa zararlı, zehri bıraktık,
Şair sevinçlidir, tabi şükreder.

Şair Hüseyin ERDOĞAN