Yitik Çocukluğum
yarım kaldı çocukluğum
köyümde bıraktığım bahçemde dut ağacı tepesinde yaramaz bir kız gözleri ışıl ışıl sevgi saçar her bir yana yıldız yıldız elinde bir teneke kaçmasın diye arılar kovandan tembihli babasından uçuşuyor arılar yetiş küçük kız tamtamlara başlama zamanı çalıyor da çalıyor korkuyorlar mı acaba bu arılar benden onun için mi sarıldılar erik ağacının dallarına hep oraya konuyorlar oysa küçük kız en çok dut ağacını sever dalına da bir salıncak karnı-mı acıkmış bereketli bahçe mis kokulu erik domatesler o günden kalmış bu huyu işi iyi yapmanın ödülü önlerine konulan bir parmak değil bir sini dolusu bal yer yiyebildiği kadar Nuray Ulusu Şanlısoy |
bir köy çocuğuyum ben de...
çok uzaklarda bir köy...
yaşardı gözlerim...
çok özledim ben de o geçip giden çocukluğumu...
sevgimle...