GÖÐE YÜKSELEN GÜLKainatýn Gül’ü yükselirken bu gece göðe Ellerimiz bakarmý hiç topraða... Alývermiþ Cebrail kalbini, Boþaltmýþ, iman ve hikmetle dolu leðene... Bu gece, iþte bu gece Sarýlmalý, sarýlmalý sýmsýký Namaz denen o güçlü direðe... Namaz ki; mevsimleridir ömrün Sabah, ilkbaharý yaþatýr, Öðle yaz... Ýkindi sonbaharý, Akþam kýþ Ve iþte yatsý Bitimi ömür denen sürenin Uyku vakti, gitme vakti, bu diyardan. Elde avuçta ne varsa Alýp sýrtýna göç etmek Sonsuz diyarlara Sevgilinin yanýna... Eli boþ gidilirmi sevgiliye, Kainatýn Gül’ü yükselirken bu gece göðe Güzellikler, Rahmet rahmet dökülürken yerlere Eller bakarmý hiç topraða... Durma aç, korkma geç kaldým diye Kimin yok ki alnýnda koca bir leke Benim,senin, onun Kimbilir belki bu son yakarýþ, En son göðe yükseliþ gül peþinden, Gül kokusu sarsýn benliðini Belki de son kez... Belki de son kez.... 19/07/2009-nilkurt EDEBÝYAT DEFTERÝ AÝLESÝNÝN MÝRAÇ KANDÝLÝNÝ KUTLUYORUM... |
dert görmeyin.tebriðimdir.