BUZ KALPTEN YUMUŞAK TONLARA KAÇIŞBilinmezlerinin dik yamaçlarında bir patika yolu açsam ruhunun sıcacık köşelerine doğru. Ayaklar, eller kanasa keşfederken vahşi taraflarının çocuk ürkekliğini. Olsun kanlar yıkanır, acı sağılır gizlice ama vebali ödenebilir mi seni herkes gibi kimsesiz feryatlara terk etmenin. İnsan olmanın yumuşaklığı yönetir beni yüreğimin sana her yardıma yönelişinde. Bırakırsam eğer bir gün; ardıma bakmadan bana el uzatan birini arkamda! Aynı boşluğa bende mahkum olurum korkusu ile !!!!! nasıl koyarım başımı huzurla yastığıma. Sana geldiğim yollara şimdi çiçekler ekeceğim, sende topla ve kalbinin heyecanlarına bırak kendini gül koksun nefesin. Koşarak gittiğin hedefler kadar ilerdesin. Ömrüne güzellik, yüreğine sevgi değsin. ALEV YAVUZ 16/07/2009 |