"Ne yapmalıyım kendimi anlatmak için, itiraz edemediğim sensiz yetimliğimi anlaman için daha kaç geceye yazmalıyım hüznümü… Keskin ayazlarda daha kaç gece sarılmalıyım özlemlerin boynuna…

Unutmayı bilmem ben, yalnız seni sevmeyi öğrendim… Sevdamı içime sindirdim… Her yıldızda seni görmeyi öğrettim gözlerime… Gönlümün kıyılarına vurduğun vakit, mehtabımın sen olduğunu göreceksin… Sandalımdaki tek küreğe sarılıp gecelere meydan okuduğumu görmedi senden başka kimse…

Anlatamasam da korkularımın sebebini anla sen sevgili… Yokluğunla baş başa bırakma beni… Belini büken umutsuz sevdalarını, yürek yarelerini sil bir kalemde, bana gel… Gel ki ölüme gidelim el ele… Gel ki meydan okuyalım hayata…
Yokluğuna ağlayayım, varsın bir ömür boyu omuzlarına yaslanmasın dertli başım… Bırak be can gecenin siyahı matemim olsun… Üşümeliyim içim yanarken… Olsun be terlemesin ellerim avuç içlerinde… Yahut ecel terleri olsun tenimi yıkayan…

Üzülme sen, gözlerim ağlasın boşver… Yağmurlarım yağar, her damla kavuşmamız olur sevgili… Hayallere dalıp uyanamasam da boşver, içimi ısıtacak bir cümlen, bir gülüşün bana bir ömür yeter…
beni bana bırakma neolur"