Nazım'la ,Mevlana !
Bu akşam !
Çekildim odama Oturdum loş ışıklı masama Takıldı gözlerim kitaplığa Sıra sıra raflarda Tam karşımda Nazım’la ,Mevlana ! Utandım birden Şiir yazmaya İki dev adamın Karşısında Gölgelerine sığınıp Konuştum onlarla Biri memleket sevdalısı Biri insan sevdalısı Ya ben;onların aşığı Gelde bu akşam Yaz..! Oya Gedik !3/7/2009 İstanbul |
Ben şimdi desem ki; yaslandım koltuğuma öylece izledim şiiri ve bağıra bağıra
Can Yücel
okudu sanki onu bana.
Müthiş bir şiir bu.
Ve diyorum ki bu şiiri herkes dize dize dura dura ve soluksuz kendi gırtlağını sıka sıka okusun.
Dinlesin ta içinden bir ses ne diyor.
Müthiş bir şiir bu..