YÜZ YÜZE
Unuttum çocukluk anılarımı
Gençliğimi unuttum O tarla benim Bu bostan senin Deyip kırlarda gezmeyi unuttum Köyümü evimi sevgimi unuttum Tek bir şey aklımda Onu hep yanımda taşıyorum Bir değerli eşya gibi O da attı beni hüzünden hüzüne Aldatan süründüren dünya gibi Unutturdu bana gülmeyi bile Neden hep çile veriyor Her adımda götürüyor güze Bir türlü kalamadım Gökyüzü gibi aydınlık bir sevdayla başbaşa Diz dize Biz bize Yüz yüze. 07 TEMMUZ 1998 |