kelimelerin yırtığından süzülüp konuşsam şimdi ortaya
tekbaşıma taraf alsam ya da karşı dursam aşka
senin sevdana vuran her sözüm yalan sayılacak
nemli kirpiklerinin ardından buğulu gözlerin bana düşman düşman bakacak
biliyorum „ döktüğüm gözyaşları hep mi boşaydı ey şair“ diye soracaksın
sevdanın yalanı olmaz desem yüreğim benimle hesaplaşacak
ne yazsam buraya vurulacak
ne yazsam buraya yalan olacak

yüzümün karanlığından sıyrılıp alnımı güneşe sersem
bütün baharları döksem önüne kışları kaldıramayacağım
senin sonbaharında bir yaprak yeşertemeyeceğim
veda mektuplarını bana göstere göstere yırtacaksın önümde
biliyorum „ Mutluluk vaatlerine inandığım günler geride kaldı“ diyeceksin
ayrılıkta sevdaya dahil desem şaka yapıyorum sanacaksın
ne söylesem sana yarım olacak
yüreğindeki karanlığa benden ne bir umut ne bir teselli varacak
hangi yüzümü göstersem sana yabancı duracak

ömrünün kurumuş yataklarından kimse su içmez
hayır dualarını almak için kimse kapından geçmez
sen ise durmadan rüya tabirlerini okursun uyanır uyanmaz
söylenenler gördüklerine gördüklerin de söylenenlere uymaz
inatçı bir çocuk gibi hep oluruna döndürürsün kelimeleri
sevabına yalancılık yaparsın her kötüye gidişin
çıra gibi yanarak silersin gecenin karanlık izlerini
karanlığına dost olabilir bu şiir desem inanmayacaksın
ne yazsam buraya seni aydınlatmayacak
ne yazsam buraya sana ışık olmayacak

onun için
bu şiir sadece
sadece
yüreginden öper
sadece hüznünden geçer