Gelişin aydınlatsın bedenimi...
Ey! gecenin karanlığında,
Onsuzluğun arkasına sığınmış, Ürkek,çekingen Benliğim. Göster kendini, O kızıl dağların arasından. Ve uyandır o kıyamadığın, Yamalı düşlerimden, Gelişin aydınlatsın artık bedenimi ... Bir veda havası olmasın, Yüreğimden kalemime dökülen o sözcükler, Söylemesin dilimin ucunda olan o hep aynı şarkıyı da, Görmesin, Duymasın, Hiç bilmesin yaşanmışlıklarımın ardında kalan, Yitirdiğim o bir çok şeyi. Yaşadıklarıma hiç aldırmadan, Kaybettiklerimin dehlizliğinde aramasın artık beni. Bir kez daha hançerlemesin yüreğimi. Onun buna hakkı yok Benliğim, Hakkı yook ... Bir kapı açtım ben, Güneşin doğduğu yerden, Usul usul akan dere, Şimdi serpiliyor gökyüzünden. BEN BENİM ARTIK, KİMSE BEN DEĞİL, HAYAT BİR OYUN, OYNAMASINI İYİ BİL ... 7 Temmuz 2009 ANKARA |