İnsanın,
Yıkık hayatında.
Yaratan gölgeler...
Karanlığını sezerek,
Kaçtığımız gölgeler.

Gelecek günlerin,
Geçen günden farkı yok,
Hükmü yok.
Bir sancıdır hep gelen,
Eski anılarımdan
Sorarım.
Başlar bana
Bir bir anlatmaya.
Hep felaket,
Hüzün yığınları.
Zayıflık ve,
Alçalma ikizdir.
Dürüstlük,
Gönülde yok!
Dudaklarda da...

İyilik ayaklar altında,
Kötülük ise kucaklarda.

Gerçek,
Zincir halkasıdır.
Haklı,
Kuvvetli olan.
Söz,
Kötünündür.
Her mutluluk,
Tanımadığımız ten.

Sesinin,titreyişinin
Derinliğinde,
Korkunç bir iniltinin,
Yankısını işitirim.
Öyle titrerim ki,
Bu ateşli kargaşa,
Artık sönsün.
Çizdiğin,kara çizgiler bitsin.
Ne ’Ah’ işit
Ne ’yazık...!

Belki hepsi doğruda,
Ben,
Duygumun yanıldığından habersiz,
Varı yok,
Yokuda var bilmek istedim.

Kuşku en zalim
En güçlü düşmandır.
Kuşku bir aydınlığa doğru,
Yürümektir.
Kuşku, işte suçum !

Ben beni bir kayadan,
Ayırt etmem.
Doğruluk,sevgi,vefa,
Ve insaf.
İşte ruhumun yörüngesi
Bunlardır...!

Coşkun yüreğimle,
Kişinin, sevgilerini,
Acılarını da taşırım.
Gönlüm hoş olsa da,
Boş bir
Hayaldir yaşamak...!

Esin Çevikoğlu