YAĞMUR
Önce hafiften esmeliydi rüzgar.
Sonra ağlamalıydı bulutlar Keder yağmurları yerine çisil çisil sevinç yağmurları yağmalıydı duyduğumuz mutluluk haberleri olmalı yeni yazılmış bir sevdanın kavuşma sevinciyle mutluluk gözyaşlarının muştusu olmalıydı. Bulutlar ağlamalıydı Yurdumda sessiz ve dingince Yeni doğmuş bir bebeğin Tertemiz havayı ciğerlerine Olanca gücüyle doldurmak için İlk nefes ağlayışının muştusu olmalıydı. Damla damla ağlamalıydı bulutlar Bir sevgi harmanının son ürünü bebeği Dünyaya getirmenin sevincini Yaşattığı için Anne-babanın mutlu ellerinin yaratıcıya Şükür duası olmalıydı. Rüzgar esmeliydi efil efil sonra bulutlar Bulutlar atmalıydı yağmur yüklerini, ağlamalıydı bir çiftçinin tarlasındaki toprağı yarıp çıkan bitkilerinin duaya durmuş eller misali bereket dilemesine melaikelerin amîn diyen fısıltılı muştusu olmalıydı. |