Tewabûn
Takvimlerden yapraklar savrulur
Zaman eskir Çocuk dediklerin büyür Ve artık yoktur Çocukluğunun ağacı Her şey eskir Ve her şey büyür Ve de her şey biter Ardına döner bakarsın Yüzler görürsün İsimlerini hatırlayamadığın yüzler Oysa kiminle top oynamışsındır Kiminle lisede aynı kızı sevmişsindir Kiminle kavga etmişsindir Ardına döner bakarsın Hatırlayamadığın kimleri görürsün Hayat çocukluğundan kalma insaları savurur dört bir yana Ve savruldukları yerde görürsün onları Gülümsersin Yad edersin geçmişi Özlersin Seversin Terlersin tıpkı top oynamış çocuk naifliğinde Yanakların kızarır Ama ağlayamazsın Çocukluğunu özlersin İlkokulu özlersin Kalemini,silgini ve hocanı Özlersin Gözlerin dolar ağlamazsın İSYAN EDERSİN AMA KORKARSIN TANRIDAN TANRI KÜRTÇE BİLMEZ SANIRSIN VE HAYKIRIRSIN EN GÜZEL GÜNLERİNE ’TEWABÜN’ yada ’BİTME’ AMA HER ŞEY BİTMEK ZORUNDADIR TIPKI HAYAT GİBİ TIPKI KENDİNİ ŞİİR SANAN BU KELİME YIĞINI GİBİ |
tıpkı kendini yorum sanan bu cümle yığını gibi:) tebrikler