Sokak Çocuğu…
Islak kaldırımları mekan tutmuş çocuğum
Ayağımda lastikler,sırtımdaysa gocuğum Pantolonum dizine istemektedir yama Ellerim titremekte,gözlerim sanki âma Çoraplarım iki kat,lakin işlemiş soğuk Islak kaldırımlarda nefesim boğuk boğuk Kulaklarım çırçıplak,ellerimle kapattım Ben böyle soğukları çocuk yaşımda tattım Yüzüme vuran soğuk titretiyor çenemi Annemin cümlesiydi “ yavrum hiç korkma, emi” Midem yabancılaşmış bir tas sıcak çorbaya Çöpteki ekmekleri doldururum torbaya Ne gelen var ne giden,beni gören ışıklar Yatağım kağıt,karton;zemine yapışıklar Sokak çocuğuyum ben,yok yakınım,akrabam Bırakmazlardı beni,olsaydı anam,babam Kaldırımın taşları sıra sıra dizilmiş Benim kader haritam,sokaklarda çizilmiş Mustafa YILMAZ/Hatay |
Ayağımda lastikler,sırtımdaysa gocuğum
Pantolonum dizine istemektedir yama
Ellerim titremekte,gözlerim sanki âma
ÜŞÜDÜM BE ŞAİR...
BEN BURADA İNSAN GİBİ YAŞARKEN O ORADA İLİKLERİNE KADAR DONMUŞ UTANDIM BE ŞAİR...
TEBRİKLER DUYARLI YÜREĞİNİZE....