Yaşayarak Öğrendim
Nerede ve neden attığını
bilmeyen bir kalp, Sızlanıyor umut ettiklerinin arkasından, Medet ummadan kendinden ve sevdiklerinden, Yıkılıyor muyum? Dediğim o kadar çok zamanım oldu ki, bir sınavdı bu yaşananlar, şükretmeliydik açıp ellerimizi, yetinmeyi bilmeliydik, daha çok, daha çok istedik hep, kaybedince anladık birçok şeyin kıymetini. Sabretmeyi öğrendik yaşadıklarımızdan, Zor ama gerekli bir meziyet, Ama fazlası da zarar, Sabrettiğim her hikayemde, Dışım buz gibi metanetli, “sen güçlüsün, yıkılmazsın”ları duydum yakınlarımdan, içim ateş çukuru gibi alevli bir o kadarda dermansız, görüntümle yanılttım asıl beni. |
Dediğim o kadar çok zamanım oldu ki,
bir sınavdı bu yaşananlar,
şükretmeliydik açıp ellerimizi,
yetinmeyi bilmeliydik,
çok güzel dizeler hepsinde çok haklısın.her zaman şükretmek ve başımıza gelen herşeyde sabretmek her zaman doğrudur.çok güzeldi...