NE SEN ANNE NE BEN BABANE SEN ANNE NE BEN BABA Ayların mevsimlerin Hatta yılların artık ne önemi var ki Ne fark eder aylardan şu mevsimin bu olması Zaman yüzümüzde acı ,gözümüzde yaş Zaman yaşanacak sancı,bağrımızda taş olmuş Ve zaman maziyle yaşlanmış da, Zaman albümlerde donmuş Albümler ki, içim burkuldu bakarken Ne güzel günlermiş de bilememişiz Meğer her anı hayali cihan değermiş Resimler ki Henüz ne sen anne ne ben babayım Seninle yan yana oturmuş bir banktayız Yer okul bahçesi , aşkımız ipoteksiz , Meğer o günler ne günlermiş Şimdiki halimiz geldi de gözümün önüne İsyan ettim yaşayamadığım keşkelere Hey haaat Ne senin alıngan güzelliğinden eser kalır Ne benim havai delikanlılığım dururmuş Gençlik elden gider resimler solar O hayaliyle yatıp kalkılan sevgiliden eser kalmaz Ve her güzel şey gibi sevdalı günler de bitermiş Yaa göçmen kızı ,yaa göçmen kuş Demem o ki ; Gün gelir insan maziyle avunur Anlatılanlar hikaye , yaşananlar yalan olurmuş KAŞİF KANİ ERTÜRK |
Gün gelir insan maziyle avunur
Anlatılanlar hikaye , yaşananlar yalan olurmuş
KAŞİF KANİ ERTÜRK
Gençken aklınıza gelirmiydi.Bir gün bu şiiri yazacağınız?İnsan yaşadığı zamanın değerini ,yaşadıktan sonra anlıyor.Şimdi bende duvarda asılı gençlik resmime baktım.Tebrik ediyorum.Hikayelerinizi okuyacağım.Sanırım hikaye yazmada daha başarılısınız gibime geliyor.Çünkü bu şiirde hikaye tarzında.