yolunu kaybedenler..bir musikiyi andırır gece ansızın, sadec ağlayan ben değilmişim meğer oda ağlıyormuş... üzüldüm nede olsa ona... ben içimdeki musikiyi dinlerken, meğer ona beste yapıyormuşumda haberim yokmuş. sonbahar yaprakları üstümü örterken ’Allah ım yardım et bana’ ne zormuş ölüpte hesap vermek. bir beste yapmak gibi hoş bir sada diye bilirdim ölümü. ama ne gezer? ne ektimde biçiyorum değil mi? ey yıldızlar! bana yol gösterin siz değilmiydiniz her biriniz ashabtan bir kişi susamışım zevki nuraniye... biraz su verin bana ne olur... |