Bir kocakarı kaldı,bir de babamın hatırası.
O müstakil bahçeli,tuvaleti dış avludaki ev.
Tek başına yaşardı,Karabaş ve babamın Tekiri ile;
Hep yoğurtlu mantı yapardı,o da yaşlandı artık.
Duydum ki düşmüş yol ortasında bir gün.
tansiyonmuş sebebi.
Mahalle esnafı tutmuş ,bizim tutamadımız ellerinden.

Mahalleli destek olurmuş para ve yiyecek verirmiş Ramazanlarda.
Hep o eski ayakabıları,biri diğerinden büyük.
Belediye ekmeği alırmış,beş kuruş az diye.
Çorba yaparmış,tavuk kemiklerinden ;bol olsun diye.
Anlaşılan daha rahat yeniyordu...............

Kimi zaman soğukta yatarmış,kış aylarında .
Yokmuş sobasını dolduracak yakacak.
Korkarmış karda dışarı çıkmaktan kayar düşer diye.
Torunları geldiğinde ondan mutlusu yokmuş.
Gofret,çukulata alırmış artırdığı ekmek parasından.
Sevinsin istermiş torunları.

Terk etmedi, vefa dostunun vefatında.
Hatıraları var bu boş soğuk oda aralarında.
Mutluydu....................
O eski,müstakil,tuvaleti dış avluda ki evinde.
Yakacak geldi belediyeden,aş konu komşudan.
Sağ olsun....................

Bir gün bir sessizlik oldu,
O bahçeli,müstakil,tuvaleti dış avluda ki evde.
Yıkılmış,duymamış kimseler,feryadını.
Kim bilir ne acı çekmiş ve yok olmuş yavaş yavaş.
Gitti hatıraları,
Hatıralarda onunla beraber.
Can dostunun yanına,
Sağlığında bizden fazla önemseyen hayat arkadaşına kavuşmuştu.
Anadır etmiştir hakkını helal,
Ya ALLAH edermi helal bizim üstümüzdeki hakkı’yı.