SAMAN ÇÖPÜ
Kayar gider meçhule,
Boyası silik Pejmürde saman çöpü.! Düşmüş her nasılsa dereye. Bazen bir dalga Bazen da akıntı sürükler, Kimi yerde takılır Ya bir söğüt yaprağına Ya da yosun ağına. Kalır orada zaman elverdiğince. Kurtulursa takıntılarından, Başlar yeni, yep yeni bir macera Ufukta bekleyene doğru..! Islak ayaklı güvercinin, Gagasıyla sunduğu Yeşil zeytin dalını Taşımıştı bu sular Birgün bile ah demeden..! Yüzlerce yıldır Kalabalık ayaklar, bastı geçti üzerinden Geleceğe iz bırakmadan. Çok fatihler gördü Ne fetihler geçirdi Hep bir sonraya miras kalarak. Etrafına çakılan tel direkler, Çürüdü, zamana direnemeden. Gelin misali Zemheride görücüye çıkarıldı Yağan kar’a aldırmadan. Bir yıl dört mevsim ama, Donsa da Hep aynı yaşadı. Mevsimler değişti. O yerinde sabit kaldı. Bir şey hariç; Hoş bir heyecan sarar, Daha büyük suya karışınca. Ne sap kalır, ne de saman, Deniz denilen ummanla buluşunca..! 22.09.2008 Ahmet Çelik |
Hayat felsefesinin doruğundadır geçmiş yıllarının olgunluğuyla ve tecrübesiyle bir denizdir ve derya olmuştur.
İşte o senin küçük deren serüveninde çaylara karışır, nehirlere karışır nehirler denizlere, denizler deryalara kavuşur işte o saman çöpü de bu yolculuğu yapar, güzel şiirinde bana böyle bir yorum yaptırdı bilmem becerebildik mi, değerli kalemini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.