VAHŞİ BOZKIRLAR(1)
Sen hiç ağladın mı
Feryatlarla uyandın mı Gecende kuş sesi yerine Silah sesleri oldu mu Ağlayan çocukları avutmak için Haykırdın mı kadere “yeter” diyerek Sen hiç küçük ama kanlı elleri elinle ısıtmaya kalktın mı Sen …. Dur! Sus! bir şey deme sakın Konuşma tek kelime Bir çığlık var kulağımda Bir isyan var Can yakıcı bir yetim Sevinçleri mezar taşına takmış Umutlarını mezara gömmüş Hayalini yetirmiş Zifiri karanlık gecelerde Ve elinde yanık bir resim Çehresi asık Yanakları ıslak ……… Mavişim gözler kan çanağı Dudakları kurumuş Çatlamış yürümekten ayakları Yıkıla yıkıla yol alıyor Ayakkabısız Dikenli bir dağ yolunda Kan toplamış avuçları Ve suskun ve bitkin Ve yüreğinde kasırga sessizliği Patlamaya hazır bir dağ misali Bir o kadarda çaresiz Bir o kadarda isyan yüklü …….. Zifiri karanlık geceye saymaya başlamış Çığlığı kulağımda Gecesini mermiler aydınlatır olmuş Bozkırları yuva edinmiş Asker olacakmış Silah tutacakmış o küçüğüm elleri Şerefsizlere meydan okuyup “Buradayım” diye diye “İşte meydan” “çıkın karşıma” “sıkabilirseniz bana sıkın” “vurabilecekseniz beni vurun” “karşımda duracaksanız karşımda durun “ Diye diye haykıracakmış ... Ağlayan çocukları avutmak için NOT : bu şiir 5 ile 8 bölüm şeklinde hazırlanacak hazırlanan her şiir fazla bekletilmeden sayfaya asılacak şimdiden bana yardımcı olan şair dostlarıma teşekür ederim ... |