Acı bir mazi kaldı
Onunki
Platonik bir aşktı Hepte öyle kaldı. Kim bilir, Aşkını gizlediği yüreğinde Söyleyemediği Daha, neleer, neler vardı… …………………….. Sonunda maziyle evlendi. Bazan, Gerilere baktığında, Gerilerde kendisine, Sadece Acı bir mazi kaldı… ……………………… Sen..! Köy çocuğu Mehmet Sen..! Gözü açılmamış, utangaç çocuk Sen…! Sevda yelkenine binmiş yiğit Sen..! Aşklarını, kendi içinde yaşamış aşık… Bu sevda..! ...? Sana göre değil Sonra; Üzülürsün, için sızlar, ağlarsın Saf kalbin yanar… ………………………. Bak; Aşkların Nasıl da platonikti… İlkokul aşkın Ayşe Ortaokul aşkın Nermin Lise aşkın Selma Ya, Üniversite aşkın Hülya Hazan yaprakları gibi döküldü… Ayşe evlendi...! İki çocuklu Nermin evlendi..! Bir kız, bir oğlan Selma,.! bir çocuklu Hülya dersen; Aah..! Başın sağ olsun Dünyaya veda etti… Senin aşkın Mehmet Umutsuzca İşte böyle platonikti… Öyle de kaldı...! ………………….. Köy çocuğu Mehmet Aşklarına söyleyemediğin Kim bilir İçinde daha neleer, neler vardı Böylece, Gerilerden Kalbini sızlatan Acı bir mazi kaldı… Erdal Yılmaz |