Yokluğunda geçen zamanduydum ki; iki küskün şehir yolları kesişmiyor. sınırları çizilmemiş bir hayatın, kucağına sürükleniyor.. duydum ki; perdelerini örtmüşsün, kendi güzelliğini içine gömerek! anlamını yitirmiş saflığın, öfkene yenik düşmüş benliğin, yalnızlığı içerek! duydum ki; kuşatma altında duyguların, gölgeler adımlarını gizlemiş. seni senden ayıran gizemin ışığında, avuçların terli, gözlerin nemlenmiş. duydum ki; duydum. duy! ............ Aytekin Orhan |
okudum herzamanki beğeniyle
sevgilerimle