** USANDIM GÖNÜL **
Bunca yıl taşıdım bir "of " demeden
Ben senden usandım sen benden gönül Sensin baharımı kış’a döndüren Ben senden usandm sen benden gönül... Alıcı kuş gibi yüksekten uçtun Nice dağlar aştın deryalar geçtin Her "dostum" diyene bağrını açtın Ben senden usandım sen benden gönül... Adımın önüne "deli" yazdırdın Yetmedi peşinden çekip gezdirdin İnan ki bu tatlı candan bezdirdin Ben senden usandım sen benden gönül... Ne öğüt tutarsın ne meram anlar Şu koca dünyayı ettin bana dar Al işte tükendim benden bu kadar Ben senden usandım sen benden gönül... Vars@yalım sanki elinde esir Bende miydi yoksa sende mi kusur İhtirasın bitmez geçse bin asır Ben senden usandım sen benden gönül... İsmail GÜL..............................Vars@yalım |
Nice dağlar aştın deryalar geçtin
Her "dostum" diyene bağrını açtın
Evet sonra çok yıpratır, üzülürsün şair iyi değinmiş..
Adımın önüne "deli" yazdırdın
Yetmedi peşinden çekip gezdirdin
İnan ki bu tatlı candan bezdirdin
Yapıları böyle sanırım, zor olmak çabası halbuki basit yapıyor onları ama farkında bile değiller..Bezdiriyor..
Vars@yalım sanki elinde esir
Bende miydi yoksa sende mi kusur
İhtirasın bitmez geçse bin asır
Ben senden usandım sen benden gönül...
Yorulmuş bir yürekte yoğrulmuş güzel bir hece idi, tebrikler şair...