çaresiz bırakarak
olmamalıydı gidişin
son durağımız ecel olacaktı
bilmediğim bir diyarda bir başıma
yapayalnız ve çaresiz bırakarak
olmamalıydı
gidişin
sana en muhtaç olduğum zamanda
beni bırakıp gitmektesin,
nereye bu gidiş?
bensiz ve kalpsız...
içimde kopan fırtınalar adsız
bir mefta önümde
soğumamış ve kefensiz
kor ateşler içinde olan yürek
soğumakta acımın buz kestiği tende
mecalden eser yok
isyanım uyuşmüş bedende
dileğim cevapsız Tanrı’dan yana
istemekle olmuyor ki
yanına gelmek
ömür vermek ya da
“her ölüm erkendir”
denmesi nasıl da doğru sözmüş
hani söz vermiştik
nereden bilinir ki bu yaşanmadıkça
birbirimizden hiç ayrılmayacaktık...
nasıl katlanılır bu acıya
bilmem kaçıncı kıtada
zamansızlar içinde koparmışız
akrebi yelkovanı
zemberek darmadağın
dağıtmışız umutları bulutlara
renk kurşunî

yitirdik vakitleri
iki can gitti
biri ölüme uğurlanırken
peşinde ecelsiz diğeri...

ŞİİR DOSTU
VİLDAN GÜLDAĞLI
29.11.2008-19.10