G Ü L O C A N

Kalbimin ortasında, kor alev yanıyordu,
Kardan adam sevdalar, köze düştü GÜLOCAN.
Çakır dikeni battı, yüreğim kanıyordu,
Aşkımızın nağmesi, saza düştü GÜLOCAN.

Bahtıma güneş doğup, ruhum her ayışında,
Her gece kulağımın, ismini duyuşunda,
Dileğimde sen varken, her yıldız kayışında,
Geceme doğan Kamer, naza düştü GÜLOCAN.

Göze mi geldik acep, bir tomurcuk gül iken,
Sevgi bağında ehil, iki garip kul iken,
Sadece sende öten, acemi bülbül iken,
“Seviyorum” demeler, söze düştü GÜLOCAN.

Kalemim sevdamızın, türküsünü yazarken,
Gözlerim mutluluğun, hayalini çizerken,
Seherde şebnemleri, gamzelerin süzerken,
Hasretliğin yankısı, yüze düştü GÜLOCAN.

Anladım ki ben seni, can evimden sevmişim,
Yüreğinin sesini, çığlık çığlık duymuşum,
Ağlamam diyordum ya, nafile söylemişim,
Bulutlar damla damla, göze düştü GÜLOCAN.

Sol yanımın ağrısı, gün geçtikçe kudurdu,
Sevdaya kurşun sıkıp, gözyaşıyla yudurdu,
Lâle, Sümbül, Nergizin, yaprağını sam vurdu,
Baharın menevşesi, güze düştü GÜLOCAN.

İhsan ŞOLA-09.06.2009