Vay uyanık alçak çakal!
Kıpırdama yerinde kal!
Koyunumu, kuzumu çal
Sonra anlat bana masal!

Yok çok açmış yavruları
Dolaşmış bütün dağları
Ne bir tavşan ne bir fare
Olmayınca hiçbir çare
Ondan yapmış yaptığını;
Doğru yoldan saptığını
Biliyormuş, çok pişmanmış;
Kaptığı o hayvanların
Yere bakarmış gözleri
Zayıfmış yerde izleri
Almasa da ölür sanmış.

“Onca hayvan var sürüde
Çoğu sağ kaldı geride”
Diye veriyor teselli
Niyet yırtmak dünden belli.

Vay uyanık alçak çakal!
Diyemem sana hoşça kal;
Değil sahibi birinin
Ben çobanıyım sürünün
Hesabını soranlara
Girmeden hiç yalanlara
Nasıl bir cevap veririm?
Boş ver! Ben de seni vururum
Bu işten de kurtulurum.

Ya varsa aç yavruların?

Değilim ben bir canavar
Benim de yavrularım var.
Git gözüme görünme!
Ayaklarıma sürünme!
“Açtım, kestim yedim” derim
Olmadı bedel öderim.

Kandırdın beni sen çakal
Hoş çakalsın sen hoşça kal