ilk gittigin gün acılarım dinmek bilmedi
ard arda sigara yaktım
resimlerine bakıp agıt yakarcasına agladım
seni düşünüp bir köşede
bir mahkum gibi geceyi bekledim
ve gece olunca yıldızlara seni kaybettigimi
ve artık dönmeyecegini haykırdım
ama olmadı sen gittin gideli
ben yine yalnız kaldım
ne yıldızlar ne resimler nede sigara
bana tesselli oldu
seni düşündükçe göz yaşarımdan
alamıyorum kendimi
bir an olsun düşmüyor elimden resmin
dilimden ismin ve kalbimden sevgin
olmuyor işte yapamıyorum hatice
gurur duy artık gidişlerinle

ikinci gün yine ızdırap ve
yine sensizlik vardı odamda
sırf sana inat bitirdim 45 lik rakıyı
dolaşıp durdum
el ele gezdigimiz sokakları
biliyordum acımın hafifletmiyecegini
ne kadar seni seviyorum hatice diyerek
haykırsam da daglara taşlara
boş artık dönmeyeceksin
sevmeyeceksin beni eskisi gibi
şimdi ise tek ölüm sebebimsin

üçüncü gün sevda tepesindeydim
ve gözlerim yaşlı
bir elimde mektupların bir elimde resmin
bir anda uçurumun kenarında buldum kendimi
seni unutmak için son verecektim hayatıma
son kez düşündüm ve sen olmasanda
yaşaya bilecegimi ve
zamanı gelince kalbimi bir prensese kaptıracagımı
kendime inandırdım
ve şu an aşıgım mutluyum
merak ediyorsanız eger söyleyeyim
unutmaya çalıştım ve unuttum


aşikar kameraman
gerçek yaşanmış bir aşk hikayesidir