ey sevgili...ey bahçemde açan mahsun karanfil....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın bir zamanlar tenini paylaştığından,
uzaklaşırsın birkaç damla gözyaşı ile...
Gecenin yarısında,
gündüzden kalma bir umutla özlemek seni. Ve sen uyuyorsundur şimdi, yaydan fırlamış ok gibi kipiklerin, kara üzüm gözlerin kapanmıştır usulca. Ellerin başının altındadır yine (ki zaten hep öyle uyurdun) SABAH GÜNEŞLE AÇACAKSIN GÖZÜNÜ, O GÜNEŞKİ UTANACAK GÜZELLİĞİN KARŞISINDA, VE SEN GECEDEN KALMA ÇIPLAKLIĞINLA, DÖLÜNE TARLA ODUĞUN ADAMIN, DUDAĞINDA BİR KEYİF SİGARASI KADAR UZAK OLACAKASIN YİNE. BENSE,BİR GECEYİ DAHA SENSİZ BİTİRMENİN HESABINI SORACAĞIM KENDİME, SENSİZ GEÇEN HER GÜNÜN BEDELİNİ ÖDEYECEĞİM... Anne olacaksın günün birinde, ben teni kısır bir adam kimliğinde, etimi esirgeyeceğim,gözümün ferine aşık olan kadınlardan... Bir gecelik aşk arayan,bir gecede unutulan kadınlardan... Ezan okunuyor şimdi, saat beşi çoktan geçti. Ve biliyorum sen uyuyorsundur şimdi, bana çok uzak bir evdesin belki, Tatlı rüyalar sevgilim, uyumadığım her gece,her an,her saniye sendeyim... Günahın,acın,hüznün omzumda, yakacağım tüm sevinçlerimi, Engin diyarlara gideceğim, ama sen kalbimden hiç gitmeyeceksin sevgili... enginname... ’’Günleri ayları bitiren zaman, ömrümü bitirmiyor,belki kavuşmakta var...’’ |
ne güzel sevmişsiniz...
ne asil...
kutluyorum böylesi seven yüreği...
sevgimle...