DILENCI...
Bir ilik sonbahar sabahiydi
Ve ben bir kapinin zilini caldim Bir ekmekle biraz yiyecek verdiler elime Kapiyi kapattilar suratle yüzüme... Soguk bir kis gününde bir kösede oturken Gözyaslarim yanaklarimi islatiyordu Garip ve zavalli dercesine insanlar bana bakiyordu Bir kac kisi bes on kurus koydu yanima Karnimi doyurur sicak bir yer bulursun diye... Perisan bir halde yürüken ilk baharda Bir otobüs durdu uzun yolumda Bin hayirima götüreyim gidecegin yere dedi Belliki o da halime acimisti... Günes her tarafa isik saciyordu Cevremdeki insanlar mutluluk kahkahalari atiyordu Ben ise sessizce yalniz oturuyordum parkta Yanima birisi yaklasip bir cay getirdi Al ic kardesim belliki paran yok dedi... O da bana acimisti biliyordum Herkes bana acidi bir dilenci gibi Evet ben bir dilenciydim Ama para dilenmedim kimse bunu farketmedi Yanima gelip derdin ne senin diye sormadi Yoksuldum perisandim cok yalnizdim Ama para degil sevgiye muhtactim Bunu anlatamadim ne istedigimi söyleyemedim Sevgisiz kalinca kurudu umutlarim Kayboldu sessizce mutluluklarim Sevilmeye hasretim kimsede bunu anlamiyor Sevgi dileniyorum sessizce utanarak insanliktan... SeNGüL/meLike |
harika bir şiir narin yüreğine sağlık..