TOK/ATSesinde arardım sevgini Bir at’ın doludizgin koşuyuydu Köpüklü dalgalara dörtnala Ve titremekti o an özgür korkuyla Özgür sen, korkak ben Tokat’ın sevmekti belki de Şaşkın, çocuksu gözyaşlarım Kaçardı uzaklara, yüksek vadilerde ki Tay’ların yanına... Sonra; O ses sustu, ebedi uykuya Hayatın seslerini duyar oldum Hiçbiri sen gibi tok/atlamıyordu babam!.. ayşe yayman |
Daha ağır tokat ne olabilir.
Çok güzeldi.. Acı duygular dolu dizgin dağ gibiydi dizelerde.
Yatığı yer cennet olsun. sevgiler, saygılar sunarım.