şair ellerim...(nasır nasır sızlayan...sana yazan,sana kızan,sana ağlayan...)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın baktığım heryerde...göremediğimsin...
Bedelini ödüyorum bedeli olmayan sevginin,
aşkı tarihe gizliyorum yar. Heryeri yamalı yorgun kalbimin, senden kalan,dallarımı koparan rüzgar... Ellerinin ayasını öperdim mahsun, göğsünde uyurdum mesut bahtiyar. Anladım ki herşeyimdin ve artık yoksun, senden kalan şehir viran tarumar... Saçların yüzümü okşardı ateş, dudağım dudağında patlayan volkan. Zamanda acımasız huysuz ve kalleş, şimdi ıssız bu yatak,heryer kan revan... Duymuyormusun ardından yaktığım ağıtları, kurumayan damlasın gözümde pişman. Dağ bayır hissetti bu feryatları, bıktım artık yavaş yavaş yokoluşumdan... Burnumda kokusu uğultulu tepenin, yapraklar döküldü ağlıyor rüzgar. Uykusuz gecelerde şair ellerim, seni yazar durur kanar sayfalar... Beşinci mevsimi ararken ruhum, hayalim sokağın kaldırımına sindi. Zayıfım artık kırıldı kabuğum, beni yıllar değil,sensizlik yendi... enginname... ’’bir zamanlar tenini bile paylaştığından...uzaklaşırsın bir kaç damla gözyaşı ile... |
uzaklaşırsın evet...
herşeyini koşulsuz teslim etmişken...
ama gerekiyorsa iplerin ucunu bırakmak...
sözüm yok...
belli ki yürek çok sevmiş...
ki ellere emri vermiş beyin ve kalp yaz diye...
sevgimle...