Saygi deger Sair Safiye Korkmaz’’Gazel ’’Dostumuza bu guzel paylasimindan dolayi tesekkur ederim..Bu guzel oykuden esinlenip yazdigim siiir ’’Dilara’’
Bir Ask masalı
Binlerce renk renk çiçegin açtigi, bitkilerin bittigi, sürü sürü kuslarin geçtigi, piril piril sularin aktigi, çesit çesit hayvanlarin barindigi bir dagin yamacinda güzeller güzeli Dilara adinda bir kiz yasarmis.
Dilara her sabah uyandiginda daglara bakip yüregini bin çesit renkle nakis nakis isler, günesin rengiyle sevgisini, umudun mavisiyle umudunu süsler, çaglayan sulara, esen rüzgarlara türküler söylermis...
Henüz bakir dogasi insanlar tarafindan kirletilmemis, bozulmamis; yalanin, dolanin, kokusmuslugun hiç ugramadigi bir yermis burasi...
Dilara her sabah erkenden kalkar çiçeklerle koklasir, kuslarla, kelebeklerle konusur, dag tepe demeden günese gülümseyerek mutlu bir sekilde kuzularinin pesinde dolasir dururmus... Her seher bereket tohumlari ekilirmis daglarin doruklarina, umut umut yeserip halaya dururmus çiçekler her bahar...
Bir gün hiç beklemedigi bir anda karsisina genç bir adam çikivermis, siirler okumus ay isiginda, sarkilar söylemis, masallar anlatmis Dilara’ya. Sik sik bulusmuslar... Sevdalanmis sonra Dilara, birakmis kendini kollarina genç adamin hiç bir kötülük düsünmeden, baslamis rüyalarda, masallarda yasamaya...
Çiçekleri, kuslari, kelebekleri birakip gece gündüz genç adamin hayaliyle yasamaya baslamis... Sevdasi yeryüzüyle, gökyüzünün sevdasi kadar büyük; suyla, çiçegin aski kadar da masum ve temizmis... Sonra sevdasini açmis büyüklerine Dilara, hos karsilamislar kizlarinin sevdasini, evlenmelerine izin vermisler... Davul zurna esliginde üç gün üç gece dügün olmus, halaylar çekilmis, inlemis dag tas...
Bir sabah uyandiginda canindan bir parça eksilmis gibi irkilmis Dilara, o çok sevdigi adam buralarda sikildigini, kendisini unutmasini isteyip bir kagit parçasi birakarak çikip gitmis... Oysa her sabah uyanir uyanmaz “sen dünyanin en güzel varligisin, seni ölümüne seviyorum”diye övgüler dizermis...
Çünkü dünyada ki; tek güzel Dilara degilmis, her yerde kandirilacak dünya güzeli yüzlerce Dilara bulunurmus yalancilar, sahtekarlar için...
O gün ilk kez aglamis Dilara, mavi mavi pinarlar akmis gözlerinden. Ceylan gözleri o gün ilk kez üzgün bakmis daglara... Aylarca belki döner umuduyla uçan kustan, esen yelden haber beklemis, dalgin dalgin bakmis sulara... Ama ne gelen olmus ne de giden...
Daraldikça çikip bir dag basina haykirmis içindeki atesi yankili kayalara... Bazen sessizce solumus bir hazan yapragi gibi, içi kanamis her baktiginda daglarin doruklarina... Gözpinarlarindan akan damlalar bir nehir gibi süzülerek munzur suyunun esrarengizligine karismis.... Kanadi kirilmis yavru bir kus gibi uçmak istemis masmavi gökyüzüne ama uçamamis...
Yagmurun gözyaslarina karistigi bir gece dönmüs yüzünü ve birakmis kendini kayalardan asagi ölmek istemis...
Yalancilarin, sahtekarlarin, acilarin var oldugu bir dünyada yasamak istememis...
Sonra geçmis zaman, gözyaslari betonlasmis, çiçekler kokusunu yitirmis, o güzelim daglar kötülüklere esir düsmüs... Kayalar aglamaya baslamis her gece... Ay ve yildizlar dogmamis bir daha o kayalarin üstüne, kuslar uçmamis, her gece rüzgar esmis çiglik çigliga. O gün bu gündür ‘Çiglik kayasi’ olarak kalmis ismi...
O günden bu güne sevginin, masumlugum,
temizligin timsali olarak hala onun sevgisi konusulur oralarda. Kimi kez onu “Çiglik kaya”nin basinda sevgilisini seslerken geyiklerin içinde görüldügünü söylerler, kimileri bir pinarin basinda geyiklere su içirirken.
Herkes yok olmus, yalan olmus, masal olmus ama o hep var olmus, dünya döndükçe de var olacak daglar kizi Dilara...
Iste böyle olmus, böyle anlatilmis yillar yilli bu dag masali...
............
Bu masal kentvehayat.com’dan alinmistir.
-
Cevap Yaz