NE KAR ÜŞÜTÜR, NE BUZ DONDURUR...
Gökyüzü berrak...
Gül pembe bulutlar, Kanatlarında umut yüklü, Sonsuza uçuşur kuşlar... Derin ve gizli fısıltılar taşır, Her karşılaştığında, O mahsun bakışlar... Ardından, Misafir olunca avuçlarına Eller usulca, Bir sıcaklık sarar tenini o an Yalvarmaya başlarsın tanrıya, Geçmesin diye zaman. Zaman geçer elbet Durduramazsın. Ya sonra, bulutlar kara kara, Çıkıverir yoluna... Damla damla gözyaşların, Karışır yağmurlara... Sırılsıklam her yan Sevdanın içindesin artık Duman duman... Bakarsın başlar hemen sızılar Gelir geçmez, yüreği zorlar durur Özlem dolu sancılar... Hasret bir yandan yaylım ateşte Gider gelmez, beklersin... Yürür de yanmazsın, kızgın ateşte. Ne kar üşütür,ne buz dondurur. Çıktığın artık sevda yoludur... Ayrılık yoksa, zor yoksa, Bunların tadını gönlün tatmazsa, Aşk değil o zaman yaşadığın şey! İşte öyle sıradan birşey!... Necati Dikmen |