KARANLIKLAR
Kalbime taş basardım gecelerde,
Unutmaya calışırdım acımı, Yatardım sere serpe yerlerde, Birisi uyandırırdı beni sabehleyin, O da gecelerin düşmanı, Karanlıklarda, işte o güneşin parlaklığı. Kovalardı sokaklarda polisler, Ellerinde silahlar, ceplerinde mermiler, Karanlıklarda öylece koşardım, O sokak benim ve caddeler. Daima karanlıklarda geçer yıllarım, Saçım uzamış ve sakalım, Tanınmayacak hale gelmişim, Karanlıklarda ne arayanım var ne soranım. |