Düşmüyor dilimden feryadım ahım
Dillerde bulunmaz derdim var benim
Diyar diyar gezen dertli seyyahım
İllerde bulunmaz derdim var benim

Yârdan ayrı kaldım yaban eldeyim
Köprülerim uçtu coşkun seldeyim
Enkazlara dönmüş viran beldeyim
Ellerde bulunmaz derdim var benim

Daim şükrederim bulsam aza ben
Kavuşamam kıştan sonra yaza ben
Derdimi söylerim dertli saza ben
Tellerde bulunmaz derdim var benim

Yâr elinden zehir olsa içerim
Ektiğimi elbet bir gün biçerim
Boğulsam da coşkun sudan geçerim
Sellerde bulunmaz derdim var benim

Bahar aylarında güllerim soldu
Nemli bulut gibi gözlerim doldu
Aşk rüzgarı baştan saçlarım yoldu
Yellerde bulunmaz derdim var benim

Sana kavuşmadan yaklaştı ölüm
Hasretlik çektirdin gönlüme gülüm
Çileli hüzünlü bahtsız bülbülüm
Güllerde bulunmaz derdim var benim

Konamadım bir kuş gibi çalıya
Sahip olamadım çula halıya
Bezendim mezarda yatan ölüye
Kullarda bulunmaz derdim var benim

Deli gönül seni daha üzemem
Dizlerim tutmuyor gayrı gezemem
Balık gibi susuz yerde yüzemem
Göllerde bulunmaz derdim var benim

Kahpe felek yıktın gönül hanımı
Son kapıdan yana saldım canımı
Kızgın kum eyledin her bir yanımı
Çöllerde bulunmaz derdim var benim

Gönül bağlamadım dünya malına
Yıkılırsa gönül nerde kalına
Yuvasız kuş gibi konsam dalına
Dallarda bulunmaz derdim var benim

Peteklerden sızan tatsın özüme
Mevla gösterseydi seni gözüme
Tellerim coşardı benim sözüme
Ballarda bulunmaz derdim var benim

Hesabım kapandı bu son pazarım
Mezarımı kendim eşer kazarım
Mezar taşıma da bahtsız yazarım
Sallarda bulunmaz derdim var benim

Ferhat gibi dağı beli yarsaydım
Bayramlarda bari sana varsaydım
Ölmeden yâr diye bir kez sarsaydım
Kollarda bulunmaz derdim var benim

Zeki Tombul ‘Niye geldin bu hana
Gidiyorum izin verdim ben bana’
Senden başka küsen var mı cihana
Yollarda bulunmaz derdim var benim

ZEKİ TOMBUL