ÇİLE İLE YOĞRULDUM.(2)
Askerlikte sevda çekmek ne çok zor
Yüreğimde tutuşmuştu sönmez kor Dikenli yollarda nefsini hep yor Yıllar var ki çile ile yoğruldum... Seven sevdiğine nasip olmuyor Kırılan cam birbirine uymuyor Feryadını zalim eller duymuyor Yıllar var ki çile ile yoğruldum.. Anam yokki merhem olsun yarama Nefs zincirli, gidemiyor hâram’a Bu dünyada mutluluğu arama Yıllar var ki çile ile yoğruldum... Doğarken ağlayan burda gülemez Kâderin cilvesi,kimse çözemez Bir saniye sonrasını bilemez Yıllar var ki çile ile yoğruldum... Saatimi kurup erkenden kalktım Gecenin yarısı dersimi yaptım Sevindim kepimi havaya attım Yıllar var ki çile ile yoğruldum... Gece gündüz çalışsanda boşuna Dostlar çorap örer dertli başına Kaç kişi baktı ki gözün yaşına Yıllar var ki çile ile yoğruldum.. Gözler kapayınca çileler biter Mahsül almak için toprağı eker Ya! nimet içinde,Ya! döküyor ter Yıllar var ki çile ile yoğruldum... Ferhan’ım istemem dünyayı artık Ekmeği buldunda istersin katık Sokakları dolaş,kaşlar hep çatık Yıllar var ki çile ile yoğruldum.. Ferhan DEMİRAL 22.05.2009 inegöl |
Yaşanan ne olursa olsun sonunda gülücüklere sebep bir yanı vardır nefes alışların.
Tebriklerimi ve dost yüreğinize dualarımı bırakıyorum...