YELKOVAN ÖYKÜSÜ
Sensizken,
ağustos geceli yıldız, akrebin, yelkovanın, pas tuttuğunu, yiyip içip oturduğunu, ihbar ediyordu yüreğime. sensizken, açmak için acelesi olmuyordu, yaprağın dalında, ve ayrılığın hiç karnına, günlerce öğün öğün, sineye çekileceğini anlatıyordu, ağustos geceli yıldız, baktığı kum falında. sensizken yitik adresli düşler, el pençe oturuyor ruhumda. Sensizken, ’kavuştular’ manşetli bir otogar sabahında, orta boy cüsseli yazılar, ağustos geceli yıldızın, kavuşma sahnemizde, gözyaşı döktüğünü yazıyordu. Sensizken, elastik ruhlu aytılıktı zaman, ben acı çektikçe, o uzuyordu. |